به قلم مدیر سایت
از آنجا که زرتشتی ها در برابر ازدواج با محارم، مقاومت می کرده اند، موبدان ناچار به فلسفه بافی و ذکر پاداش های فراوان و آثار نیکو برای این کار زشت بوده اند.
یکی از این موارد در دینکرد ـ کتاب کهن زرتشتیان ـ آمده است. نویسنده مدعی است که با خویدوده (پیش از آن با صراحت توضیح داده که مراد از آن، ازدواج با محارم است) دیوان آزار می بینند و ضعیف می شوند و در نتیجه کمتر توان آزار رساندن به مردم دارند و چنین ستیز با دیوان ثواب دارد.

در کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، صفحه 145 آمده است:
«من (= هیربد) می گویم که: دیوان، دشمنان مردمان اند؛ دیوان تباهی خواه هستند و در این تباهی خواهی بسی کوشای اند؛ اما اگر کسی خویدوده بورزد، آنگاه است که دیوان آن کردارِ اندازه شناسانه ی آغازین را به یاد خواهند آورد؛ همان کرداری که افزایشِ شمارِ مردمان از آن بود؛ و از آنجایی که دیوان دشمنِ <افزایشِ شمارِ مردمان> اند، بر آنان، <از خویدوده ورزی> بیم و رنج و دردی سخت در افتد؛ نیروی شان کاستی گیرد و نیز کمتر خواهانِ پتیارگی و گزند بر مردم شوند.
از این روی این مسلم است که: رنجور و دردمند و بیمناک کردن و ستیزش با دیوان ثواب دارد؛ این است آن راهی که ثوابکاران پاداش و مزد <ثواب> را از آنِ خویش می کنند».

کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، صفحه 145